Wat doe je als Gangmaker van Fonds 1818?
“Ik werk als maatschappelijk werker bij Stagehuis Schilderswijk, de plek waar bewoners samen met stagiairs activiteiten voor de wijk organiseren. Als Gangmaker krijg ik van Fonds 1818 een donatiebudget waarmee jonge wijkbewoners met goede ideeën meteen hun plannen kunnen uitvoeren. Dat werkt zo fijn. Normaal moet je eerst een tijd wachten op een subsidie of een donatie voordat je weet of je aan de slag kan met een project, dan haken jongeren vaak alweer af. Maar dankzij jullie Gangmakers-programma kunnen we gelijk doorpakken met de jongeren die wat willen betekenen voor hun buurt.”
Welke ideeën hebben de jongeren zoal?
“Afgelopen jaar heeft een groepje jongeren een Veiligheidsdag georganiseerd. De aanleiding van dat idee was een aanval op ambulance-medewerkers hier in de wijk. De jongeren kwamen met het idee vanuit gesprekken die we voerden. Ik begeleidde het groepje bij het uitwerken van het plan: wat is er nodig, wie willen jullie erbij betrekken, hoeveel geld kost het? Het resultaat was een dag waarop buurtbewoners hier tegenover op het plantsoen een parcours konden afleggen langs allerlei organisaties die vertelden over hun werk: de ambulance, de brandweer, de KNRM, de ANWB. We sloten de dag af met een barbecue. Volgend jaar gaan we een tweede editie organiseren. Het mooie is dan ook dat ik met dezelfde jongeren kan kijken of ik ze naar een next level kan brengen in hun ontwikkeling en ze wat meer kan loslaten, bijvoorbeeld door ze hun plannen te laten presenteren.”
Als wij Haagse Schilderswijk zeggen, dan zeg jij…
“Mijn thuis, de plek waar ik ben geboren en opgegroeid, waar ik woon en leef. Voor mij was en is het een fantastische wijk. Een aantal jaar geleden zat ik aan tafel met een wethouder die me vroeg: ‘Hoe is het om hier te wonen?’ Ik antwoordde: ‘Fantastisch, ik heb een leuke jeugd gehad, de basisschool was één straat oversteken, ik was altijd aan het buitenspelen, ik voel me hier veilig, de bakker is tot 4.00 uur ’s nachts open.’. Zijn reactie was: ‘Maar de cijfers zeggen iets anders.’ Ik zei: ‘Ja, maar zo voel ik het niet.’ Het gesprek maakte het voor mij heel duidelijk dat er verschillende werelden zijn waarin we leven – en hoeveel er te winnen valt als we die werelden bij elkaar kunnen brengen.”
Wat is jouw weg geweest naar die tafel met de wethouder?
“Dat verhaal begint op mijn elfde, toen ik Yassine Abarkane ontmoette. Ik zie hem nog aan komen lopen, op het Johan Cruijff Court waar ik voetbalde met mijn vriendjes. Yassine was toen stagiair bij Stagehuis Schilderswijk, waar ik nu dus werk als maatschappelijk werker en Yassine nu coördinator is. Hij was op zoek naar jongens om mee te doen met een zaalvoetbaltoernooi dat hij organiseerde voor de wijk. Wij konden goed voetballen, maar we waren de zaal niet gewend. Onze eerste wedstrijd verloren we met 13-1. Overal waar we kwamen, kregen we dat te horen. De schaamte was zo groot, we wilden er meteen mee stoppen.
Maar Yassine sprak ons moed in en ging ons trainen voor de zaal. Ik ben zo blij dat hij dat heeft gedaan, anders was ik het contact met hem daar waarschijnlijk al kwijtgeraakt. Hij liet meteen zien hoe belangrijk het is dat je aandacht en tijd steekt in de ander, dat je met hulp en begeleiding zoveel kan betekenen en bereiken. Uiteindelijk werden we derde van de twaalf teams. De jaren daarna hebben we veel bekers gewonnen.”
Heeft Yassine jou geïnspireerd om zelf ook anderen te helpen?
“Zeker. Toen ik zelf te oud was voor de zaalcompetitie, ging ik helpen met nieuwe jongens optrommelen en trainen. Ik kende de meeste jonge gasten al uit de buurt, dus dat ging heel soepel. Op mijn veertiende werd ik al aangesproken met ‘meester’, dan word je wel snel volwassen. Ondertussen betrok Yassine me ook bij de maatschappelijke projecten van Stagehuis Schilderswijk. Zo kwam ik dus als tiener aan tafel met die wethouder. En er kwamen nog meer dingen op mijn pad waar ik nog geen ervaring mee had, maar waar ik graag in wilde duiken.”
Kun je daar een voorbeeld van noemen?
“In 2016 vroeg de gemeente of we een theatervoorstelling wilden maken over IS-strijders, met een professionele regisseur. We wilden dat alleen doen als we het thema breder mochten trekken en tijd kregen voor een vooronderzoek, omdat we ons met het IS-verhaal totaal niet konden identificeren. De voorstelling ‘Strijders’ ging uiteindelijk over hoe iedereen op zijn eigen manier strijdt om zijn weg in het leven te vinden. Ik speelde de hoofdrol, ik wist helemaal niet dat ik kon acteren en het leuk vond.
We hebben de voorstelling vijftien keer gespeeld, in theater de Vaillant hier in de wijk, maar ook in Rotterdam en op scholen. De Vaillant zat overvol, iedereen uit de buurt kwam kijken. De meeste buurtgenoten gingen normaal nooit naar het theater, maar ze voelden nu herkenning en waren supertrots: het zijn onze jongens die spelen, dat gevoel. Dan zie je hoe snel je die drempel kunt verlagen.”
Was de stap naar een baan bij Stagehuis Schilderswijk klein, omdat je daar al kind aan huis was?
“Mijn betrokkenheid bij het Stagehuis heeft vast meegespeeld bij het maken van een studiekeuze: ik heb de opleiding Sociaal Werk gedaan aan het ROC Mondriaan. Maar voor mijn eerste stage heb ik wel bewust een andere plek gekozen, om te ontdekken hoe anderen het doen en daarvan te leren. Dat werd Stichting Jeugdwerk. Voor mijn afstudeerstage ben ik wel weer hier gekomen, en sinds 2021 ben ik hier fulltime in dienst.”
Zie je jezelf terug in de jongeren die jij nu weer begeleidt?
“Het is nog helemaal niet lang geleden dat ik zelf tiener was, maar toch vind ik het lastig om mezelf te vergelijken met de jongens en meiden van nu. Die leven echt met hun telefoons, dat was bij mij nog veel minder. Het maakt ze wat geslotener en meer op zichzelf, maar aan de andere kant ontwikkelen ze zich ook veel sneller: ze zijn meteen overal van op de hoogte. En ze zijn heel mondig. Ik moet ze echt bijbenen. Wel zie ik dezelfde nieuwsgierigheid en betrokkenheid bij sommige gasten. “Abba, kan ik helpen? Abba, kan ik wat doen?” Die vragen hoor ik veel om me heen. Het zijn dezelfde vragen die ik ooit aan Yassine stelde.”
Ben of ken je een jongere onder de 28 jaar die wat wil betekenen voor anderen? Lees dan meer over de Gangmakers van Fonds 1818.
In gesprek met...
Geen Fonds 1818 zonder de mensen die vol energie en vaak belangeloos de handen uit de mouwen steken om de samenleving beter te maken. In onze vraag-antwoordgesprekken kom je meer te weten over deze drijvende krachten achter gesteunde projecten.
Wij werken met tien aandachtsgebieden. Dit project valt onder:
