“Sinds ze bij jouw kinderkookclub komt, is ze een ander kind: ze kletst meer, ze komt meer ontspannen over, ze voelt zich vrijer.” Een moeder van een meisje met een lichte vorm van autisme vertelde dit laatst glunderend aan Karima, initiatiefnemer van deze populaire kinderactiviteit in het Rijswijkse wijkcentrum Te Werve. Karima: “Dat is natuurlijk heerlijk om te horen.”
Voor Karima is het helder: kinderen in een wijk moeten worden gestimuleerd om elkaar goed te leren kennen, om samen fijne herinneringen te kunnen maken en echt met elkaar op te kunnen groeien. “Je woont je hele jeugd dicht bij elkaar, het is toch ontzettend zonde als je al die jaren langs elkaar heen blijft leven.”
Eigen jeugd als inspiratiebron
Als er een plek is waar inderdaad heel veel kinderen dicht bij elkaar wonen, dan is dat wel de nieuwbouwwijk met vijftig eengezinswoningen in het Rijswijkse Te Werve. Karima, zelf moeder van twee kinderen van 13 en 14 jaar, kwam hier vier jaar geleden wonen. “De regel was: je komt alleen in aanmerking voor een huis als je kinderen onder de 12 jaar hebt - minimaal twee, maximaal vier.”
Al snel merkte Karima dat een kinderrijke buurt niet automatisch betekent dat die kinderen elkaar meteen weten te vinden. “Daar moet je in investeren. Er werd niets op touw gezet in de wijk, na schooltijd is er weinig te doen. Om me heen zag ik veel gezinnen die best behoeftig zijn. Het is belangrijk dat er activiteiten worden georganiseerd waar alle kinderen aan kunnen meedoen. Met dat streven ben ik – samen met buurtgenoot Asmae – de kinderkookclub gestart. We begonnen maandelijks, maar kinderen waren zo enthousiast dat we van tweewekelijks naar inmiddels één keer per week zijn gegaan.”
De inspiratie voor de kinderkookclub vond Karima in haar eigen fijne jeugdjaren in de Gaslaan in Den Haag, waar ze opgroeide in een groot gezin. “Aan de kookclub waar ik als kind heen kon, heb ik zulke warme herinneringen. En het leuke is: die herinneringen kan ik nog steeds ophalen met het groepje meiden van toen, want we zijn elkaar niet uit het oog verloren. Hoe mooi zou het zijn als de groep kinderen van nu elkaar ook nog ziet als ze veertig zijn?”
Koken, knutselen en leren over voeding
Kinderen die een band met elkaar opbouwen, dat is voor Karima het belangrijkst. Maar een hele mooie bijkomstigheid van de kinderkookclub is natuurlijk dat je de kinderen van alles kunt bijbrengen rond voedsel, het bereiden én het waarderen ervan.
“Kinderen die thuis weinig lusten en bij ons alles eten zijn geen uitzonderingen in de groep”, vertelt Karima. “Het is ontzettend leuk om de kinderen over voedsel te vertellen: waar het vandaan komt, welke voedingstoffen erin zitten, hoe het in de winkel belandt. Ook de allerkleinsten krijgen daar dingen van mee. We richten ons met de kookclub op kinderen van ongeveer 8 tot 14 jaar. Maar er blijken ook veel jongere broertjes en zusjes mee te willen doen. De kleintjes koken nog niet, die zitten dan aan de knutseltafel, maar zo proeven ze toch al de sfeer van het koken. En ze eten gezellig mee.”
Iedereen moet kunnen meedoen
“We vroegen eerst een kleine bijdrage per kind, maar dit is toch lastig”, vertelt Karima. “We kunnen er niet alle spullen van kopen die we nodig hebben én we sluiten hier toch kinderen mee buiten en dat willen we natuurlijk absoluut niet. Je hart breekt als je dan een kind hoort zeggen: ‘Ik kan niet meer komen, want mama kan het niet betalen.’ We legden steeds geld uit eigen zak bij, maar dat is natuurlijk ook niet houdbaar. We zijn enorm blij met de donatie van Fonds 1818.”
Karima hoopt nog heel lang door te kunnen met de kinderkookclub. “Gerechtjes maken die de kinderen zelf opeten, dat blijft onze aanpak. Maar we genieten ook van de ‘opdrachtjes’ die we soms krijgen. Zo maakten de kinderen al een keer hapjes voor een bijeenkomst van B&W hier in de gemeente. En ze hebben laatst meegeholpen met het bereiden van de high tea voor ouderen in het wijkcentrum. Hun inspanning werd beloond met een groot applaus van de deelnemers.”
Alles is gaan rollen
Bij die high tea komt Henny van der Steen in beeld. Henny is ook bewoner van Te Werve, al veertig jaar, maar zij zit in een heel andere situatie dan nieuwbouwbewoner Karima. “Mijn buurtje, Te Werve Oost met jarenvijftigwoningen, staat op de lijst om gesloopt te worden. Veel oudere buurtbewoners zitten in hetzelfde schuitje. Met deze ingrijpende veranderingen op komst, die geleidelijk in fasen uitgevoerd gaan worden, is het extra fijn voor mensen om een plek te hebben waar ze gezellig samen kunnen komen. Al is het maar om straks even weg te zijn van de bouwherrie in hun oren.”
Die plek is het vorig jaar geopende wijkcentrum dat er mede door de actieve Henny is gekomen. “Wijkwerker Karin van Frankenhuyzen van Welzijn Rijswijk stelde me destijds de vraag: Wat mis jij in je buurt? Gewoon een plek waar je fijn een kopje koffie kunt drinken, was mijn antwoord. Met de komst van het wijkcentrum is alles gaan rollen. Nu coördineer ik hier drie keer per week de koffiecorner met een enthousiast groepje bewoners uit de buurt: Jenny, Melissa, Brigitte, Callista, Max, Jan, Lilian, Riekie en Petri. We organiseren ook andere activiteiten, zoals een maandelijkse lunch en laatst dus die high tea met hapjes van de kinderkookclub. Een muziekmiddag en een buitenactiviteit in de zomermaanden staan ook nog op ons wensenlijstje.”
Gebundelde krachten
Henny is heel blij met de vaste kern van bewoners met wie ze dit allemaal draaiende kan houden. “Het is erg prettig om de taken een beetje te kunnen verdelen en te weten wat je aan elkaar hebt. De één regelt de boodschappen, de ander kookt. Jenny doet het rooster, Melissa doet de social media. En ik probeer alles te delegeren,” lacht Henny. “Nee hoor, ik regel de financiën. Het is grappig om opeens ergens in te duiken waar ik in mijn werkzame leven nooit mee te maken heb gehad. Ik was DTP’er, iets heel anders dus.”
Als het gaat over de boodschappen, dan lopen Henny en haar team tegen hetzelfde probleem aan als de kinderkookclub: de kosten lopen al snel op. “We proberen alles zo goedkoop mogelijk te regelen: etagères lenen bij de ene kennis, tafelversiering bij de ander; we rennen van hot naar her. Maar je ontkomt er niet aan dat je toch dingen moet kopen, natuurlijk alleen al het eten. Voor een lunch betalen bezoekers vijf euro. Maar er komen altijd onverwacht mensen niet, voor wie we dan toch inkopen hebben gedaan. En ik wil ook niet streng zijn als iemand niet betaalt. Je kunt niet in de portemonnee van een ander kijken, en je wilt iedereen er natuurlijk gewoon bij hebben.”
Luisterende oren en belletjes
Voor Fonds 1818, die de donatie gaf voor zowel de kinderkookclub als de ouderenactiviteiten, klinkt het als muziek in de oren dat Karima en Henny zo hard hun best doen om iedereen erbij te betrekken. En de initiatiefnemers doen nog meer dan dat. Henny: “Vooral tijdens de koffiecorner hebben we zelf ook goed de tijd om bij de bezoekers aan te schuiven. Dan leggen we onze oren te luister. Als er mensen zijn die bijvoorbeeld moeite blijken te hebben met het invullen van belastingformulieren, of die worstelen met financiële problemen, dan kunnen wij ze doorverwijzen naar Karin en Errol, de wijkwerkers van Welzijn Rijswijk.”
“Omdat we veel vaste bezoekers hebben, valt het ook op als mensen een paar keer niet komen”, vertelt Henny tot slot. “Dan proberen we hen te bellen en te vragen waarom ze er niet waren, of ze zich niet lekker voelden of dat er misschien iets anders speelt. Het is fijn om naar de ander om te kunnen zien. En wij krijgen er weer veel dankbaarheid voor terug dat we dit allemaal organiseren.”
Ben jij een betrokken bewoner in jóuw wijk? Ontdek dan met behulp van onze quickscan of jouw activiteiten voldoen aan de basisvoorwaarden van onze bewonersinitiatieven. Is dat inderdaad het geval? Dien dan jullie aanvraag in vóór de komende sluitingsdatum.
