Sylvia is slechthorend en daarom het beste te bereiken via e-mail of Whatsapp.
Werkdagen
Maandag, dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag.
Maak kennis met Sylvia
Of het nu gaat om een leeg veld in een aanvraag, een fout cijfertje in een begroting of een hapering in een nieuw digitaal aanvraagsysteem: niets ontgaat Sylvia op de administratie van Fonds 1818. “Ik heb altijd mijn onderzoekende bril op, dat vind ik ook zo leuk aan het werk: als er iets mist of iets niet klopt, dan zie ik dat.”
Dierenarts, binnenhuisarchitect, tuinarchitect. Voor Sylvia zijn het drie droomberoepen. Vooral dierenarts had ze heel graag willen worden, maar helaas maakte haar handicap dit onmogelijk. Door een ongeluk is ze al vanaf haar vierde jaar slechthorend. Sylvia: “Eén van mijn middelbare schoolleraren was zo goed, hij deed er alles aan om me diergeneeskunde te kunnen laten studeren, maar de studie bleek niet ingericht op mijn handicap. Tegenwoordig zou er veel meer mogelijk zijn en is de samenleving op dit gebied veel inclusiever. Helaas was dat bij mij nog niet zo – heel jammer.”
Een warm welkom
De opleiding die Sylvia wel kon volgen, en dat ook met plezier deed, was hbo Managementassistent. Een secretaressebaan op het Utrechtse hoofdkantoor van NS Cargo volgde. “Toen het bedrijf ging verhuizen naar Duitsland, wilden ze me graag mee hebben, maar met mijn handicap was de taalbarrière te groot. Mijn leidinggevende bij de NS was heel stimulerend en behulpzaam in het mee zoeken naar een andere baan. Via hem kwam ik bij een speciaal wervingsbureau in Den Haag dat functies op maat kon bieden. Daar werd ik gewezen op een vacature bij Fonds 1818.”
De vacature was voor de functie van Facilitair manager en bleek toch niet zo passend als gedacht. Sylvia: “Tachtig procent van de tijd moest je bellen, dat werkt bij mij natuurlijk niet. Ik dacht dat Fonds 1818 het niet zou worden voor mij, maar niet veel later kon ik toch aan de slag, met een speciaal voor mij gecreëerde functie op de administratie. Dat was meteen een heel warm welkom, in maart 2001.”
Het naadje van de kous
In alles wat Sylvia doet, is ze een perfectionist. “Een perfectionist en een spons”, zo zegt ze zelf. “Ik neem alles in me op, ik zie alles en ik vind het heel leuk om het naadje van de kous te weten en ergens diep in te duiken.” Voor de administratie van een vermogensfonds, waar aanvragen uit negentien gemeenten als eerste binnenkomen en worden gecontroleerd op volledigheid, zijn dat natuurlijk ideale eigenschappen. Sylvia: “Dat is wel zo, maar er is ook een keerzijde: ik kan moeilijk dingen loslaten. Ik houd graag de regie in eigen hand en doe het liefst alles van A tot Z zelf. In de loop der jaren heb ik wel steeds meer geleerd om dingen los te laten, dan kun je ook beter samenwerken.”
Als het over samenwerken gaat, dan beweegt Sylvia zich heel graag in de buurt van de boekhouder. “Ik ben zo dol op begrotingen, cijfers, het onder de loep nemen van jaarrekeningen. Vanuit mijn opleidingsachtergrond kan ik daar ook goed mee uit de voeten. Ik ben de back-up van onze boekhouder: als hij bijvoorbeeld met vakantie is, dan regel ik de lopende betalingen.”
De cijfers vindt Sylvia ook het leukste onderdeel aan de projectaanvragen die ze op de administratie onder ogen krijgt. “Ik kijk eerder naar de begrotingen dan naar de inhoud van de plannen. Behalve als de plannen iets te maken hebben met kunst, dieren of oudere mensen. Die onderwerpen raken mijn hart, dan wil ik er alles van weten.”
“De mensen met wie ik rond Koren zingen voor Ouderen contact heb, noemen me Syl – heel warm en gezellig.”
Koren zingen voor Ouderen
Met een kloppend hart voor oudere mensen is Sylvia ook de aangewezen collega om de administratie te voeren voor Koren zingen voor Ouderen, het Fonds 1818-programma dat koren en muziekverenigingen koppelt aan zorginstellingen voor het geven van optredens. Sylvia: “Het mailcontact met de mensen rond KZVO is heel warm en gezellig, ze noemen me Syl. In het begin was ik een stuk strenger en wilde ik alles precies volgens de regels doen. Nu kan ik soms wat losser zijn. Als mensen dan mailen: ‘Wat stom, ik ben me vergeten aan te melden, kan het nog?’, dan zeg ik nu sneller: ‘Ach kom maar, vooruit’. Het is leuk om mensen te kunnen helpen.”
Waar het bij Koren zingen voor Ouderen draait om het gezellige samenzijn, leeft Sylvia zelf juist wat meer teruggetrokken. Ook op haar werk is ze veelal op zichzelf. “Mijn handicap maakt het moeilijker om me heel sociaal op te stellen, maar het zit ook niet zo in me. Ik voel me er totaal niet ongelukkig bij, ik heb er gewoon niet zoveel behoefte aan. Ik voel me op deze manier het prettigst.”
Actief en creatief
Dat Sylvia wat meer op zichzelf is, betekent niet dat ze niet actief is – integendeel! In de tijd dat ze al bij Fonds 1818 werkte, heeft ze een vijfjarige opleiding aan de kunstacademie gevolgd. “Mijn specialisatie was Italiaans marmer: mozaïek. Ik doe daar nog altijd heel veel mee, net als met tekenen, waarvoor ik geen opleiding volgde. Daarin ben ik autodidact.” (Geïnteresseerd in Sylvia’s werk? Neem dan eens een kijkje op haar site!)
Ook haar drie droomberoepen klinken elk op hun eigen manier door in haar privéleven. Zo geeft ze totaal niet om winkelen als het om kleding gaat, maar voor het kopen van iets voor haar huisinrichting kun je haar ’s nachts wakker maken. Ook is ze dol op tuinieren. Maar, zoals dierenarts het ook won als favoriete beroep, staan haar honden op nummer één. “Ik heb al lang Border Collies en Siberische Husky’s. Border Collies kun je heel goed trainen op mijn handicap. Dat doe ik helemaal zelf.” Ze lacht: “Ook daarmee houd ik graag de regie in eigen hand.”