Werkgebied
Den Haag - Escamp, Loosduinen en Segbroek
Rijswijk
Werkdagen
Maandag, dinsdag, woensdag en donderdag. Vrijdags alleen 's ochtends.
Maak kennis met Irene
Om donatieaanvragen goed te kunnen beoordelen, helpt het als je weet hoe het is om aan de kant van de aanvrager te staan: wat komt er kijken bij het opzetten van projecten, met welke spelers krijg je te maken, met wie kun je goed samenwerken? Maar ook: hoe het is om vrijwilliger te zijn én om vrijwilligers aan te sturen? Als er iemand is die dit alles weet, dan is het Irene Davids. Voordat zij bij Fonds 1818 kwam werken, heeft Irene een schat aan ervaring opgedaan in allerlei functies bij veel verschillende maatschappelijke organisaties. Maar het is niet alleen de ervaring die zij meeneemt in haar werk als projectadviseur; haar onderzoekende blik komt ook van pas. “Ik zoek dingen graag tot op de bodem uit.”
“Het is een ticket naar de werkloosheid.” Dat kreeg Irene te horen van haar middelbare schooldocenten toen zij eind jaren zeventig vertelde dat ze antropologie wilde gaan studeren aan de Katholieke Universiteit (nu Radboud Universiteit) in Nijmegen. De demotiverende woorden weerhielden haar er niet van om deze weg in te slaan. “Gelukkig niet, want ik heb er ontzettend veel aan gehad, tot op de dag van vandaag.”
De studie wakkerde allerlei interesses bij Irene aan – voor antropologie, voor politicologie, voor beleidsontwikkeling, voor het Caraïbisch gebied dat haar afstudeeronderwerp werd. En al die kennis nam zij niet onderuitgezakt in studiebanken tot zich. “Het was een heel activistische tijd, dus er waren veel werkgroepen waarin je werd uitgedaagd om kritisch mee te denken en je stem te laten horen.”
“Bij antropologie werd je ook opgeleid om ergens diep in te duiken”, vervolgt Irene. “Dat zit nu in me, en dat is wat ik ook regelmatig doe bij Fonds 1818 wanneer bepaalde organisaties of projectplannen vragen bij ons oproepen. Collega’s noemen me dan vaak een speurneus”, vertelt ze met een glimlach.
Vrijwilliger én vrijwilligercoördinator
Hoewel antropologie Irene veel bracht, kregen de docenten wel gelijk. “Het was begin jaren tachtig, dus ja, ik was werkloos na mijn studie, samen met zovelen.” De actieve en maatschappelijk betrokken studiehouding nam Irene mee in haar vrijwilligerswerk voor verschillende buurthuizen in Nijmegen. “Ik werkte voor allerlei onderwijsprojecten: taallessen voor analfabete vrouwen, huiswerkbegeleiding voor Marokkaanse jongens. We waren echt aan het pionieren: we klopten huis aan huis aan om te kijken wat de behoeftes waren. Een bijzondere tijd. Ondertussen solliciteerde ik door.”
De zoektocht naar een baan bracht Irene van Nijmegen naar Den Haag, waar ze haar eerste betaalde werk vond als vrijwilligerscoördinator in de Schilderswijk. “We gaven taallessen aan gastarbeiders, maar ik was helemaal niet opgeleid met talen, dus haalde ik een lesbevoegdheid voor Nederlands als tweede taal. Ik ben toen zelf ook gaan doceren. En zo maakte ik de stap naar het Boerhaave College in Leiden.”
Den Haag van binnen en van buiten
Van het één in het ander rollen, en daarbij actief en leergierig een eigen aanpak ontwikkelen: het zou kenmerkend worden voor Irenes carrière. Een loopbaan die te veelomvattend is om hier helemaal te beschrijven, wat jammer is omdat elke functie wel raakt aan thema’s die Fonds 1818 ook belangrijk vindt. Van docent in Leiden naar begeleider van het inburgeringstraject in Lisse. Van projectleider bij de organisatie OBV (Ontmoeting met Buitenlandse Vrouwen, dat nu is overgegaan in Taal aan Zee) naar voorlichter voor Vluchtelingenwerk Den Haag.
In die laatste functie heeft Irene Den Haag enorm goed leren kennen. “Overal ben ik wel zo’n beetje binnen geweest: scholen, politiebureaus, buurthuizen, verpleeghuizen. Er was veel behoefte aan voorlichting over de behoeftes en het gedrag van verschillende vluchtelingengroepen. Tegelijk kon ik hele waardevolle verbindingen leggen, waardoor bijvoorbeeld bepaalde vluchtelingen beseften dat ze niet bang hoefden te zijn voor mensen in een uniform, zoals ze dat in hun land van herkomst wel waren geweest, en terecht.”
“Ik ben niet bang om duidelijk lijnen te trekken in gesprekken met onze aanvragers.”
De stap naar Fonds 1818
Ineens was daar een impasse bij Vluchtelingenwerk, waar Irene inmiddels was opgeklommen tot mededirecteur van de gefuseerde afdelingen van onder andere Den Haag en Westland. Bezuinigingen en bijbehorende ontslagrondes verstoorden haar werkplezier. Ze kende inmiddels al mensen bij Fonds 1818 en hoorde dat er een vacature was voor projectadviseur.
“Ik dacht: dat lukt nooit, want ik was al over de vijftig, maar ik werd toch aangenomen. Het hielp dat ik goed weet hoe organisaties werken. Verder kan ik wel zeggen dat ik niet bang ben om duidelijk lijnen te trekken, om helder naar de aanvrager te zijn over wat wel en niet kan. Ik kan die gesprekken goed voeren; het is een kwaliteit die je moet hebben als projectadviseur.”
Irene is projectadviseur voor de gemeente Rijswijk en voor drie stadsdelen in Den Haag die ze als haar broekzak kent, en niet alleen vanwege die vroegere Haagse werkjaren. “Ik heb in Segbroek en Loosduinen gewoond en woon nu al vijftien jaar in Escamp. Het zijn drukbevolkte stadsdelen met een gemengde bevolking. Hoewel de stadsproblematiek zich blijft herhalen, zijn er ook altijd veel positieve krachten die het verschil maken. Dat was zo toen ik veertig jaar geleden in Den Haag kwam wonen, en dat is nog steeds zo. Het maakt het wonen en werken hier mooi.”
Het geefgedrag van fondsen
Bij Fonds 1818 heeft Irene de baan gevonden waarmee ze haar rijke werkleven kan afsluiten. Maar dat betekent niet dat ze daar nu rustig naartoe leeft – integendeel: de onderzoeker in haar krijgt deze jaren juist de meeste ruimte. “Ik heb hier de kans gekregen om een promotieonderzoek op te zetten dat ik uitvoer binnen de Erasmus Universiteit. Kortgezegd onderzoek ik het geefgedrag van fondsen. Aanvragers krijgen veel met fondsen te maken, maar ze hebben er vaak geen weet van hoe een fonds écht werkt. Waarom doen we als fonds de dingen zoals we ze doen, en hoe gaan fondsen onderling met elkaar om? Die processen vind ik heel interessant en wil ik graag inzichtelijk maken.”
Irene vervolgt: “Toen ik afstudeerde als antropoloog kon ik ook promotieonderzoek doen, maar dat wilde ik toen niet. Toch bleef het al die jaren aan me knagen, het voelde onaf. Ik vind het leuk dat ik dit nu een paar jaar voor mijn pensioen alsnog kan doen. Het maakt de cirkel mooi rond.”